Καρκίνος……….
Ο κόσμος σκοτείνιασε
Η φωνή κόπηκε
Τα γόνατa λύγισαν
Η γη χάθηκε κάτω απ’τα πόδια
Σκοτάδι……απελπισία….θάνατος.
Δεν θα γεράσω
Δεν θα δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.
Τα πάντα χάθηκαν
Φάρμακα, χημειοθεραπεία
είμαι μόνος, ελπίδα καμιά
Μα να ένα φως στο σκοτάδι
Μια αχτίδα, ένας δρόμος ένα χάδι
Μια φωνή που λέει ζήσε θα ζήσεις
Ο Θεός θα σου δώσει ότι ζητήσεις
Ο κόσμος υπάρχει σε περιμένει
στο χέρι σου είναι σε σένα μένει να προχωράς μπροστά
Να θυμάσαι χωρίς να επιμένεις στις θύμισες
Να κοιτάς το φως και να προχωράς μπροστά
Τίποτα δε μένει ίδιο
Τα πάντα αλλάζουν
Μέσα από μένα ένας καινούριος άνρθοωπος γεννήθηκε
Η αρρώστια έφυγε, νικήθηκε
Σήμερα είμαι εδώ και ΖΩ.
Ζω τη ζωή κάθε μέρα
Αγαπώ τον ήλιο, αγαπώ τη βροχή
Αγαπώ το θόρυβο και τη σιωπή
Μετά από τη ζάλη έμαθα να ΖΩ.
Σφίγγω τα χρια μου και συναιχίσω
Καινούρια δύναμη τον εαυτό μου γεμίζω
Παντού βλέπω αγάπη και αγαπώ
Βλέπω χαμόγελα και χαμογελώ
Εμαθα να αγαπω
να κλαίω, να χαμογελώ, να χορεύω, να ψαρεύω,
να τραγουδώ.
Έμαθα ν’αγαπώ να υπομένω, να συγχωρώ, να προσφέρω.
Είμαι εδώ και έμαθα να ΖΩ……..